Nieuwe Thailand avonturen

                                                                                                                    15-12-2017

Hallo allemaal!

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik alweer ruim twee weken in Thailand. Ik wilde een week geleden al aan mijn blog beginnen, maar als je alleen aan het reizen bent heb je daar nauwelijks tijd voor, omdat je zoveel mensen ontmoet :). Ik ga proberen om iedere week een blog te schrijven over de plekken waar ik ben geweest,  over de mensen die ik heb ontmoet en over de avonturen die ik heb beleefd. Ik ben op dit moment in Koh Jum, een klein eilandje ten noorden van Koh Lanta met weinig toerisme. Hiervoor was ik in Koh Lanta, Kao Sok en Krabi. 

Gekke Russen, vroege ontbijtjes en Pad Thai at the beach 

Woensdag 29 november vloog ik via Moskou naar Phuket. Van de vliegmaatschappij waar ik mee vloog (Aeroflot) verwachte ik niet zoveel, maar eigenlijk was de vlucht prima. In de avond hadden we de tussenstop in Moskou en om 9uur vlogen we verder. Perfecte voor mijn anti-jetlag plan (wakker blijven overdag, en als we weer gaan vliegen in de avond slapen). Helaas ging dat allemaal even net wat anders. De stoelen van Aeroflot zijn namelijk niet heeeel comfortabel.Toen het eindelijk gelukt was om een houding te vinden waarin ik wel kon slapen werd ik wakker van de piloot; goedemorgen dames en heren, we gaan zo het ontbijt serveren. Om 3uur!! (Nederlandse tijd) in de nacht. Weg anti-jetlag plan, hallo mega jetlag de komende vier dagen. 

Donderdagochtend 11.30 arriveerde ik bij mijn hutje aan het strand. Hier zou ik 2 dagen zijn, acclimatiseren, jetlag wegwerken.. mijn eerste boek uitlezen (dank Annemarie). Op het strand voor mijn hutje waren allemaal kleine krabbetjes die als het eb was de kunstwerkjes maakten van balletjes zand. In eerste instantie leek wat ze doen nogal onlogisch, want tegen de tijd dat de kunstwerkjes  af waren werd het vloed, waardoor ze verdwenen in zee. Na wat research kwam ik erachter dat ze niet echt een kunstwerk proberen te maken, maar kleine substanties van het zand opeten. Van het zand dat ze al gescant hebben maken ze een balletje zodat ze weten wat ze al hebben gehad, en dat vormt een kunstwerkje.

Kao Sok national park 

Twee dagen na mijn aankomst vertrok in naar Kao Sok, een national park ten noorden van Phuket. Spannend, want voor het eerst moest ik alleen van A naar B. Omdat ik als een 'echte backpacker' budget wilde reizen koos ik ervoor om met de lokale bus te gaan. Dus, backpack op, en gaan. Er was me verteld dat ik tegenover het busstation aan de doorgaande weg moest gaan staan, en dan kwam er vanzelf een bus. Ok. Helaas bleek die doorgaande weg wat ver om te lopen. De meneer van de taxi vroeg 300 Baht, wat echt belachelijk veel is voor die korte afstand. Na een discussie over de hoge prijs, die ik niet heb gewonnen, liep ik gekrenkt weg. Terug naar mijn beginpunt. Ja hoor, ze konden bij het hotel wel een taxi regelen. 300 Baht. Afzetters. Eenmaal bij de bushalte aangekomen kocht ik een kaartje voor de bus bij een aardige dame. 60 Baht (voor een 4 uur durende busrit, moet je nagaan). De bus kwam alleen pas over een uur: ' bus leaves in one hour, go eat something' zei ze. Dus ik ging wat eten. Omdat er niet echt eetgelegenheden in de buurt waren kocht ik een cola en een banaan bij een aardig oud vrouwtje. Toen ik eindelijk eens niet afgezet werd gaf ik haar wat extra kleingeld, waarna ze met een glimlach mijn tas volstopte met bananen voor onderweg. Kijk, zulke mensen vindt je ook nog in Phuket :) 

In de bus ontmoette de eerste backpackers so far; twee meiden uit Amerika, een Zwitserse legerofficier en een Nederlandse jongen, die toevallig ook naar Kao Sok ging. Hij had het Kao Sok hostel geboekt voor 3 euro 50! per nacht. Heel bijzonder hoe sommige dingen heel duur zijn voor toeristen, en dat een goed en nieuw hostel met boxspring bedden zo goedkoop kan zijn. Kao Sok was echt fantastisch, leuke mensen in de hostelkamer, heerlijk eten, mooie natuur en een geweldige tour gedaan naar het meer in Kao Sok national park. Het was een tour van twee dagen waarin we in hutjes op het meer sliepen, een jungletocht hebben gemaakt naar een grot die onder water stond (en waar we doorheen hebben gelopen/gezwommen naar een ondergrondse waterval), een droge grot hebben bezocht, en een aantal andere dingen hebben gedaan. De foto's spreken denk ik voor zich :) De tweede ochtend hebben we een tocht over het meer gemaakt om 7 uur in de ochtend. Een grote boom aan de rand van het meer zat vol met dieren. We hebben Gibbons, Makaken, Neushoornvogels en Toekans gezien. Echt een fantastische ervaring.  

Na Kao Sok ben ik een aantal dagen in Koh Lanta geweest, in het Loro Loco hostel. Koh Lanta is een vrij rustig, maar wel een toeristisch eiland. Heel leuk om met een scooter rond te rijden en het mooie Bamboo beach (zie foto's hieronder) te bezoeken. 

De eeuwige twijfelaar 

Na een aantal dagen Koh Lanta was het tijd om verder te reizen. Voor mij is het lastig om knopen door te hakken en beslissingen te maken. Vroeger gaven vriendinnen me de bijnaam ' de eeuwige twijfelaar', en dat ben ik. Nogal onhandig als je op je reis constant beslissingen moet nemen over hoe lang je blijft en waar je naartoe gaat. Het proces van het maken van beslissingen gaat ongeveer zo: eerst boek ik een bed voor twee nachten. Dan vraag ik elke dag of ik een dag langer kan blijven. Als mensen vragen hoe lang ik blijf is het antwoord altijd ' I don't know'. En dan wacht ik tot het moment komt waarop ik echt wil vertrekken, en dan ga ik. Meestal komt dat moment in de avond en vertrek ik de volgende ochtend, zo ook op Koh Lanta. Een meisje in Kao Sok had me verteld over Koh Jum, een eilandje met weinig toeristme. Het was mogelijk om vanaf Koh Lanta naar Koh Jum te gaan, dus in de avond geboekt en de volgende ochtend vertrokken. 

Het onbekende Koh Jum 

Zoals ik hierboven al benoem kent Koh Jum vrij weinig toerisme. Er is slechts 1 hostel en de meeste dagen was ik er met een andere backpacker. Het eilandje is semi-populair onder gepensioneerde mensen die op het eiland overwinteren. Ondanks dat er aan de westkust een aantal resorts/bungalowparken zijn, zijn er nauwelijks mensen op het strand te vinden. Op het eiland kennen de meeste mensen elkaar, er  is een klein ziekenhuisje en een ‘politiebureau’ met twee agenten, die vrij weinig te doen lijken te hebben. Toen ik een fiets ging huren kreeg ik daar geen slot bij. Dus ik vroeg of de fiets zonder slot niet gestolen zou worden. Ik heb iemand niet vaak zo hard horen lachen om een serieuze vraag van mij; hahahahahaha, noooooo. En inderdaad, in die drie dagen heb ik de fiets overal zonder slot geparkeerd en hij werd niet gestolen. Heerlijk. Omdat het zo’n klein eiland is met minder dan 1000 inwoners zijn de inwoners op het eiland afhankelijk van elkaar. Dus ondanks dat er geen politiecontrole is houdt iedereen zich aan de ongeschreven regels. Een fatsoenlijke regelgeving lijkt er overigens niet echt te zijn op het eiland. Ik heb kinderen van 8/9 jaar op motorbikes zien rijden, echt het kan hier allemaal. Kinderen worden hier overigens ook totaal anders opgevoed dan in de Westerse landen. Het grootste verschil is dat wij in de westerse landen zorgen voor ritme en structuur voor de kinderen, en ouders bouwen hun leven om dit ritme heen. In Thailand is het andersom, ouders gaan over het algemeen door met hun bezigheden en kinderen moeten zich aanpassen aan de ouders. Een van de locals, Joe, was bijvoorbeeld altijd tot later op de avond ergens aan het rondhangen, en zijn tweejarige zoontje Tiger, half Thai half Russisch, liep daar dan ook ergens rond. Een vast slaapritme met een middagslaapje kennen ze niet en Tiger leek een chronisch slaaptekort te hebben. Er werd nauwelijks op het kindje gelet in ‘ gevaarlijke’ situaties, of hij werd in gevaarlijke situaties gebracht (hij stond bijvoorbeeld los op de motor als zijn vader ging rijden). Ongelooflijk, maar ook heel logisch, was hoeveel verder Tiger qua motoriek was vergeleken met de meeste kinderen bij ons. Hij viel niet van de motor, en als je hem op een hoge smalle plank zette om wat te drinken viel hij daar niet van af. Ik vind het in zulke situaties lastig om te accepteren dat het hun cultuur is. Het liefst zou ik Joe een lesje 'wat zijn de basisbehoeften van je kind' geven. 

Op het eiland was ik de eerste dag met een Finse psychologe die ik daar heb leren kennen, en de dagen erna met vier anderen die ik op Koh Lanta had leren kennen. Gedeeltelijk onverwachts waren die ook allemaal naar het eiland gekomen. Het mooiste moment van de dag op het eiland was de zonsondergang. We waren altijd de enigen op het strand en de lucht kleurde prachtig rood/oranje. Op het moment dat de zon net was ondergegaan lichtte het de lucht op en dan kon je Koh Phi Phi, het mooie en meer toeristische buureiland, zien liggen. De leukste momenten waren tijdens mijn hardlooprondjes in de ochtend, of tijdens fietstochtjes. Alle kinderen glimlachen en zwaaien dan heel enthousiast, super leuk!

Op het moment dat ik de blog online zet ben ik alweer een aantal dagen in Chiang Mai. Dankzij de soms slechte wifi en grote hoeveelheid leuke dingen om te doen is het niet eerder gelukt. Ik heb nog allemaal leuke plannen hier, zoals vrijwilligerswerk doen op een biologische boerderij in de bergen, leren mediteren in een klooster en natuurlijk ergens kerst vieren. Genoeg stof dus voor mijn volgende blog :)

Ik schrijf kerst vieren, maar ik kan me hier nauwelijks voorstellen dat het bijna kerst is, dat Skyradio nonstop kerstliedjes draait en dat het uberhaupt kouder is dan 25 graden. Dus met een onwerkelijk gevoel zeg ik; fijne feestdagen allemaal! :)

Liefs, Elisa 

Meer foto's en video's staan onder het kopje ' foto's' :)

et eiland was ik de eerste dag met een Finse psychologe die ik daar heb leren kennen, en de dagen erna met vier anderen die ik op Koh Lanta had leren kennen. Gedeeltelijk onverwachts waren die ook allemaal naar het eiland gekomen. Het mooiste moment van de dag op het eiland was de zonsondergang. We waren altijd de enigen op het strand en de lucht kleurde prachtig rood/oranje. Op het moment dat de zon net was ondergegaan lichtte het de lucht open dan kon je Koh Phi Phi, het mooie en meer toeristische buureiland, zien liggen. De leukste momenten waren tijdens mijn hardlooprondjes in de ochtend, of tijdens fietstochtjes. Alle kinderen glimlachen en zwaaien dan heel enthousiast, super leuk. 
Op dit moment ben ik op het vliegveld van Krabi, aan het wachten op mijn vlucht naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. Hier zal ik nog een paar weekjes, en dus ook de kerstdagen, doorbrengen voordat ik naar Laos reis.